Οργανώνουμε από τα κάτω για τη νέα Πανεργατική 6 Νοέμβρη*
Σε Γενική Απεργία καλούν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στις 6 Νοέμβρη. Οι
ηγεσίες των Ομοσπονδιών μπορεί να κατάφεραν να κωλυσιεργήσουν μέχρι να
καταλήξουν στην παραπάνω απόφαση, όμως ό, τι και να είχαν στα σχέδια
τους η απεργία μπορεί να παίξει κομβικό ρόλο στη μάχη ενάντια στην
κυβέρνηση του Σαμαρά που τρεκλίζει.
Μπορεί να είναι η αρχή του τέλους για την κυβέρνηση που ετοιμάζει
νέο Μνημόνιο, για την κυβέρνηση που αναγκάστηκε να φυλακίσει τους
νεοναζί που κάλυπτε και που δεν έχει καταφέρει να τσακίσει τις εργατικές
αντιστάσεις, με όποιον τρόπο και να έχει χρησιμοποιήσει, από τις
επιστρατεύσεις μέχρι τις δικαστικές απαγορεύσεις των απεργιών.
Η 6 Νοέμβρη είναι μεγάλη ευκαιρία για όλους τους χώρους δουλειάς να
συντονιστούν. Ειδικά, για τους χώρους που είναι ήδη σε απεργία αφού θα
δώσει νέα ώθηση στον αγώνα τους. Οι εργαζόμενοι στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ
συνεχίζουν την απεργία διαρκείας για έκτη συνεχή εβδομάδα, οι καθηγητές
έχουν νέο γύρο Γενικών Συνελεύσεων και συνέλευση Προέδρων των ΕΛΜΕ, τα
Νοσοκομεία κατεβαίνουν σε στάση εργασίας και διαδήλωση στο Υπουργείο
Υγείας, η ΕΡΤ συμπλήρωσε τέσσερις μήνες υπό κατάληψη και με εργατικό
έλεγχο.
Όσο και αν οι γραφειοκράτες ονειρεύονταν ότι θα αποφασίσουν μια
τυπική 24ωρη για να «κάνουν το καθήκον τους», η Γενική Απεργία έρχεται
πάνω στην ώρα που η κυβέρνηση έχει να κατεβάσει ακόμα ένα νέο
Προϋπολογισμό-λαιμητόμο και δεν τις βγαίνουν τα παραμύθια για τα success
story αφού ακόμα και οι αστικές εφημερίδες μιλάνε για ενδοκυβερνητικές
συγκρούσεις.
Η οργάνωση της απεργίας χρειάζεται να περάσει στα χέρια των
απεργιακών επιτροπών, στα χέρια των επιτροπών αγώνα, στα χέρια της βάσης
του κάθε χώρου δουλειάς. Με περιοδείες, με εξορμήσεις, με μαζικές
Γενικές Συνελεύσεις.
Απεργίες διαρκείας
Με πολιτική συζήτηση που θα ξεκαθαρίζει ότι η κυβέρνηση του Σαμαρά
για να ικανοποιήσει ό, τι ζητάνε η Τρόικα και οι καπιταλιστές δεν έχει
άλλο δρόμο παρά ένα ακόμα Μνημόνιο. Που θα ξεκαθαρίζει ότι μοναδική λύση
για την εργατική τάξη είναι οι αγώνες μας με τις πιο οξυμένες τους
μορφές: με καταλήψεις και απεργίες διαρκείας.
Όχι η αναμονή για εκλογικές λύσεις του μέλλοντος ή η υποτίμηση για
την απεργία. Με πολιτική συζήτηση που θα εξηγεί ότι η οργάνωση από τα
κάτω είναι ο μοναδικός τρόπος για να ελέγχουμε τα σωματεία μας και να τα
βάλουμε σε αγωνιστική κατεύθυνση, να μην μπορεί η συνδικαλιστική
γραφειοκρατία να κάνει πλάτες στις κυβερνητικές επιθέσεις.
Μέσα σε αυτό το φοβερό κλίμα η πανελλαδική συνέλευση της Συνάντησης
Εργατικής Αντίστασης στις 3 του Νοέμβρη στην Πανηπειρωτική έρχεται την
καλύτερη δυνατή στιγμή. Τρεις μέρες πριν τη μεγάλη Πανεργατική,
αγωνιστές από όλο τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα θα χουν την
ευκαιρία να κουβεντιάσουν για τις εμπειρίες που αποκόμισαν από τους
αγώνες όλου του τελευταίου χρόνου και να ενισχύσουν το συντονισμό από τα
κάτω, όπως περιγράφουν οι σύντροφοι που μας καλούν στις διπλανές
στήλες.
Η Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης έχει κυκλοφορήσει ήδη κάλεσμα
συμμετοχής και αφίσα που διακινούνται στους χώρους δουλειάς. Ταυτόχρονα,
στηρίζει την απεργία διαρκείας των εργαζόμενων στα Πανεπιστήμια, όπως
έχει κάνει με όλους τους αγώνες που έχουν ξεσπάσει.
Η ανακοίνωση της τονίζει: «Οι συνάδελφοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
αποδεικνύουν για άλλη μια φορά όπως και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, ότι με
απεργίες διαρκείας, μπορούμε να δώσουμε αποτελεσματικά και νικηφόρα τους
αγώνες μας ενάντια στην βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης και της
τρόικας.
Ενώνουμε τη φωνή μας με όλη την κοινωνία που είναι στο πλευρό των
διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας και
την στήριξη μας στον αγώνα για να μην περάσουν οι απολύσεις και η
διάλυση της δημόσια δωρεάν παιδείας».
Δηλώσεις εργαζόμενων
Εδώ και δύο χρόνια έχουμε δημιουργήσει το Συντονιστικό των
Νοσοκομείων και των Επιτροπών Αγώνα. Ήταν το οξυγόνο για κάθε αγωνιστή
που ήθελε να παλέψει, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά πανελλαδικά.
Ειδικά το φετινό καλοκαίρι με την μεγάλη επίθεση που εξαπέλυσε ο
Άδωνις Γεωργιάδης και η κυβέρνηση με τα κλεισίματα νοσοκομείων, τις
διαθεσιμότητες και όλα τα υπόλοιπα. Ο συντονισμός είναι το απαραίτητο
εργαλείο σε συνδυασμό με τη δουλειά από τα κάτω. Η Συνάντηση Εργατικής
Αντίστασης βάζει αυτόν τον προσανατολισμό, να υπάρξει συντονισμός όλων
των κλάδων, ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Να μπορούμε να φτάσουμε να
δίνουμε πανεργατικές απαντήσεις. Αξίζει οποιοσδήποτε εργαζόμενος να
είναι στη συνέλευση της ΣΕΑ γιατί εκεί θα μάθει πως κινούνται οι άλλοι
χώροι κάτι που αποφεύγουν μετά βδελυγμίας οι γραφειοκράτες.
Αν ο συντονισμός στα νοσοκομεία μας βοήθησε στους αγώνες μας, ο
συντονισμός μεταξύ διαφορετικών κλάδων και οι επιτροπές αγώνα σε κάθε
χώρο είναι το άλας της γης.
Χρίστος Αργύρης, ειδικευόμενος γιατρός Νοσοκομείο Γεννηματάς
Είχαμε μια καταιγίδα μέτρων στην Ιντρακόμ όπου δουλεύω, αλλά
έχουμε δείξει για άλλη μια φορά ότι έχουμε ετοιμοπόλεμους αγωνιστές. Η
οργάνωση από τα κάτω φέρνει αποτελέσματα και αυτό είναι που έχουμε
βγάλει σαν συμπέρασμα ειδικά από τους αγώνες στην Ιν Μέιντ που είναι
κομμάτι της Ιντρακόμ.
Μόνο οι δυναμικοί με διάρκεια αγώνες μπορούν να νικήσουν, όπως
δείχνει η ΕΡΤ. Αυτοί είναι το παράδειγμα και για τους άλλους χώρους
δουλειάς.
Όσον αφορά τη συνέλευση της Συνάντησης Εργατικής Αντίστασης θα το
δουλέψουμε στο χώρο δουλειάς μας, όπως και πέρυσι. Θα ενημερώσουμε τους
πάντες και θα προσπαθήσουμε να φέρουμε πολύ κόσμο. Είναι ο μοναδικός
τρόπος για να δουν όλοι πώς μπορεί να υπάρξει οργάνωση από τα κάτω με
τις εικόνες που θα έρθουν και από άλλους χώρους δουλειάς.
Γιώργος Πρέτζας, εργαζόμενος στην Ιντρακόμ
Στην πρόσφατη απεργία των καθηγητών συμμετείχαν πολλοί
συνάδελφοι, νέοι, οι οποίοι δεν είχαν εμπειρία ούτε από απεργία
διαρκείας ούτε από απεργιακές επιτροπές. Το ανακάτεμα παλιών και νέων
συναδέλφων ήταν πολύ ενδιαφέρον και είχε εξαιρετικά αποτελέσματα και για
τους μεν και για τους δε.
Στη δικιά μου ΕΛΜΕ αναπτύχθηκε μια διαπαραταξιακή συλλογική δράση η
οποία είχε μετρήσιμα θετικά αποτελέσματα κυρίως στην παρουσία μας στη
γειτονιά, στους γονείς και τους μαθητές μας. Στο επίπεδο των συναδέλφων η
επιτυχία της δράσης των απεργιακών επιτροπών φάνηκε στα ποσοστά
συμμετοχής στην απεργία. Παρ' όλα αυτά η δουλειά με τους συναδέλφους
είναι ακόμα ένα ανοιχτό κεφάλαιο που πρέπει διαρκώς να το τροφοδοτούμε
με συζητήσεις και δράσεις.
Αυτό θα μας εξασφαλίσει τη μέγιστη συμμετοχή στην επόμενη απεργία και
τη μέγιστη δραστηριοποίηση. Οι ραγδαίες εξελίξεις τουλάχιστον στο χώρο
της παιδείας είναι σίγουρο ότι θα φέρουν πάλι στο δρόμο της απεργίας
αυτή τη φορά όλους τους εκπαιδευτικούς μιας και όλο και περισσότερους
συναδέλφους αγγίζει το ενδεχόμενο της απόλυσης ή της υποαπασχόλησης, με
μισθούς ίσους με τα επιδόματα ανεργίας. Αυτά τα προβλήματα είναι που μας
φέρνουν κοντά σε οποιοδήποτε εργαζόμενο του δημόσιου και του ιδιωτικού
τομέα και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ώστε να αρχίσει ένας αγώνας που
θα καταλήξει σε γενική απεργία διαρκείας.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είναι σημαντικές οι διακλαδικές συνελεύσεις
συγκεντρώσεις, γιατί μοιραζόμαστε τις αγωνιστικές μας εμπειρίες, αλλά
κυρίως αποχτάμε αυτοπεποίθηση για το πού μπορούμε να φτάσουμε.
Αθανασία Κατσούλη, καθηγήτρια, Α’ ΕΛΜΕ Αθήνας
